Μεθυσμένοι στο Revolt

Γεμίζουμε το αίμα μας
χασίς, αλκοόλ και λίπος
η αλήθεια με το ψέμα μας
είναι αδέρφια μήπως;

Νυχτώνουμε αργόσχολοι
σε δρόμους και πεζούλια
τυλίγουμε τις πετονιές
στου πόνου τα καρούλια

Μπαίνουμε μες στο σπίτι μας
πάντα κοιμούνται όλοι
πηγαίνουμε ξιπόλητοι
μήπως και μας ακούσουν
ξερνάμε γνώση κι ηδονή
επάνω στα πλακάκια
τα σώματά μας πτώματα

Ξημέρωσαν τ'αστέρια μας
σα γαλανά λαμπάκια
κι ο ήλιος δεν μας τύφλωσε
καπνίζουμε ωραίοι
Μόνοι και ξένοι ναυαγοί
στης μάνας το μπαλκόνι
κάτι μας φταίει (αλλά τι;)

Μπορεί να είναι οι ώρες που μας τρομάζουν
τη στιγμή που πίνουμε τις μπόρες

Τριγύρω μας φαντάσματα παλιών αγαπημένων,
των ποιητών, αλκοολικών
κι όλων των ξεχασμένων

Μας πίνουνε το γέλιο μας
ρουφώντας καλαμάκια
μένουμε πάλι αδειανοί με τρύπια τα μπατζάκια

Οι μνήμες δεν αφήνουνε το πάρτυ να ξεσπάσει
στις τουαλέτες κρύβουμε
την καύλα τη σωστή μας
τινάζουμε τον πούτσο μας
σα να'ταν η ψυχή μας

Κι άλλη ευχή δεν έχουμε
να μην τελειώσει η νύχτα
παρηγοριά στην Κόλαση
είναι η μουσική μας
που αντηχεί στα δάχτυλα
σκορπά την κούρασή μας

Ανοίγει τηλεόραση
σαν πάντα ο πατέρας
κι εμείς απλώς θα θέλαμε
να πιάσει ένας αέρας
και να μας πάρει σηκωτούς καρφί στην αλητεία
που ονειρευόμασταν παιδιά
και νιώθαμε αμαρτία


                                                           22-3-2017
                                     
Κωλέττη-Αραχώβης-Κωλέττη