Της μουγκαμάρας

8-1-2016

Βλέπω τον κώλο σου
μέσ'απ'τη φόρμα
πώς κάνει σχήμα
και ξέρω πού δουλεύεις:
σε συνοικιακή ταβέρνα, ψητάδικο, βρωμερό μαγαζί
τρυπωμένη στην κουζίνα
με κλάμερ και τσόκαρα
με τσίκνα στο στήθος
και κουρασμένα δάκτυλα
παστρικά

δε σε νοιάζουν τα χρώματα
δε σε πληρώνουν καλά
στέλνεις φωτογραφίες
στη θεια σου, πίσω στην πατρίδα

δυσκολεύεσαι με τα γαμημένα τα ελληνικά
και με τους σκατοέλληνες

είσαι
η Αλβανέζα λαντζέρισσα
σε γαμάει πού και πού
ένας άντρας κακοπληρωμένος
κι ένα μωρό στέκει βουβό
μ'ένα περσινό παιχνίδι
στου σαλονιού την άκρη

Στόλισες δέντρο μα να το χαρείς
δεν πρόφτασες.
Ξεραμένα αποφάγια
γαριασμένα σεντόνια
δυο γλάστρες διψασμένες
ένα ζευγάρι κάλτσες στο πάτωμα
οι φτέρνες σου σκληρές

Νοίκι χρωστάς
τηλέφωνο κομμένο
θα ξοφλήσεις τον άλλο μήνα
δυναμώνεις το ραδιόφωνο
βαστάς τα κλάματα πίσω από τα μάτια

Συνεχίζεις να προχωράς
πας για ύπνο
βλέπω τον ταλαιπωρημένο σου κώλο
ψυχή μου

Σε πρόδωσαν όπως κι εμένα
εγώ θα τους τη φέρω
και για τις δυο μας
έλα σπίτι μου όποτε θες
κι εγώ στο νοίκι είμαι
έλα για καφέ
για να σου τραγουδήσω

θα' χω αλλάξει σεντόνια
θα' χω μαζέψει τις χθεσινές μου κάλτσες
θα' χω σφουγγαρίσει
και θα φάμε κάτι μαζί
θα γκρινιάξουμε παρέα

ύστερα θα χωρίσουμε

Ο κώλος μου θα παραμένει ωραιότερος
τα χρόνια στην πλάτη μου πιο λίγα κι ελαφρά
η ταυτότητά μου
-συγγνώμη, καρδιά μου-
ελληνική.