Η Μάτα Αδαμογιάννη αγαπά όλους τους ανθρώπους που γράφουν
και εξομολογείται στο leksilewsi:
Γράφω τραγούδια με στίχο και μουσική κατά περίσταση ,το τελευταία
δέκα χρόνια γιατί ''βαρέθηκα'' να τα παραμιλάω μόνη μου στους δρόμους, τραγουδάω
δε από την προηγούμενη ζωή μου...

Νομίζω πως έχει να κάνει με τις κεραίες μου σαν ανθρώπου η όλη
''δουλειά'': το ένστικτο είναι το μεγάλο μου ατού, θα τολμούσα να πω, μαζί
με το συναισθηματισμό της ανοιχτής καρδιάς και της ματιάς που καρφώνεται
στα μάτια του άλλου. Παρατηρώ τον διπλανό μου, παρατηρώ εμένα…
Ερωτευμένη με τη θάλασσα, τα ζώα, τα λουλούδια ,τα παιδιά, τα
ταξίδια, με μια μελωδία, μια μυρωδιά, μια φωτογραφία ,μια ιδέα και ό, τι μπορεί
να κλείνει μέσα του την Αγάπη. Νομίζω πως είμαι τραγουδοποιός και μάλιστα
πρακτικός, όπως λέγαμε παλιά για τους γιατρούς! (Γέλια) Οπότε δεν είμαι
στιχουργός, ούτε και συνθέτης.

Θαυμάζω τα Δημοτικά μας τραγούδια, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου,
τον Χαράλαμπο Βασιλειάδη, το Μάρκο, τον Άκη Πάνου, τον Πυθαγόρα, την Σώτια
Τσώτου, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Βαγγέλη Γκούφα ,τον Χρήστο
Κολοκοτρώνη ,την Αρλέτα, το Λάκη Παπαδόπουλο...Έίναι πολλοί, ρε παιδιά...
Και όλους σχεδόν τους ποιητές αγαπώ με αδυναμία στους
Ρίτσο, Ελύτη, Λαπαθιώτη, Γκάτσο. Εντάξει, το παραδέχομαι πως όλους όσους
γράφουν τους Αγαπώ.Γνωστούς και άγνωστους!
Σας ζάλισα, σας φιλώ! Θα τα λέμε με τραγούδια...(ελπίζω και
εύχομαι)
Κι εμείς το ευχόμαστε, Μάτα. Ή μήπως να πω πως είμαστε βέβαιοι;