Agapo

Αγαπώ τους χειμώνες, τους συγγραφείς που μου έμαθαν οι φίλοι μου, τους φίλους μου που κατάλαβα μέσω συγγραφέων
τα κλεμμένα ρούχα
αγαπώ τα φανερά που άλλοι κάνουνε κρυφά και αγαπώ να μου ζητάνε έρωτα
αγαπώ τα μεσημεριανάδικα τρώγοντας βρωμιές και πίνοντας ανθρακικό
αγαπώ το ανθρακικό και ντρέπομαι
αγαπώ τη ντροπή του καυλωμένου άντρα για μια ξένη
αγαπώ τα μαλακά σεντόνια και τα ωραία ψέματα

το καπουτσίνο όπως το φτιάχνει εκείνος
και εκείνον όπως τον φτιάνω εγώ

αγαπώ το λάπτοπ μου τα ξημερώματα και τα φρούτα του δάσους
αγαπώ τη θάλασσα και τη θέα από καράβι
αγαπώ τον αχινό και τον κάβουρα
αγαπώ την Ελλάδα και την Τουρκία και την Αλβανία και τη Σλοβακία και το Μανχάταν
γιατί αγαπώ τον Καζαντζίδη, την Ισταμπούλ, την πεθερά μου και την Κάρι Μπράντσω

αγαπώ εμένα όταν βάφομαι και όταν ξεπλένομαι
αγαπώ το τατουάζ μου
αγαπώ τα τραγούδια της ταβέρνας και τις ταβέρνες της Αθήνας
τις βαλίτσες, τα ταξίδια, τα ταξί, τους ταξιτζήδες
αγαπώ το τζατζίκι και τον καυγά
το φιλί και τους χωρισμούς

Αγαπώ τη ντεκαντάνς και την βαθιά κουλτούρα
τις κονσοματρίς όταν σκύβουνε και βλέπω τα βυζιά τους
τα ψηλά αγόρια, τα πολύ ψηλά
την πάπρικα και τον Καρυωτάκη

αγαπώ αυτά που θέλω να κάνω και δεν τα κάνω γιατί κάτι περιμένω
αγαπώ τα λάθη όλων των καλών ανθρώπων
αγαπώ το δίκιο του κακού
και τη μάνα μου που είναι κακιά και καλή μαζί

αγαπώ τη ζωή μου να αλλάζει και να φέρεται παράξενα
αγαπώ το ρολόι που δε στέκεται
και τον άνεμο που δεν κοιτάει ρολόγια

αγαπώ την κιθάρα του Γιώργου
και όλα τα γατιά της οικουμένης
αγαπώ τον Χριστό και τον Βούδα
αγαπώ τους ιμάμηδες και τα βότσαλα

τα άτσαλα φιλιά με δόντι
και τα χωρίσματα στα δόντια των μελαχρινών

αγαπώ τα παλιά έπιπλα και τα δάχτυλά μου σε κάθε συνθήκη
αγαπώ τους φαλλούς και τα χείλια

αγαπώ το γαλάζιο χρώμα και το μαύρο
τα μακριά μαλλιά στις γυναίκες
αγαπώ το πάχος και το πλάτος

αγαπώ το νερό σε κάθε θερμοκρασία
και το  πλύσιμο των πιάτων αντί ψυχιάτρου
αγαπώ τις αγκαλιές, τους κολλητούς, τους γοητευτικούς ξένους

αγαπώ το φως και τη λάμπα να βράζει εντός σκότους
αγαπώ τα Εξάρχεια και το παιδικό μου μοσχατιώτικο δωμάτιο

αγαπώ την κατάθλα μου και την έξαρσή μου
αγαπώ να λέω και να ακούω συγγνώμη & ευχαριστώ

αγαπώ τα κυριλέ γεύματα και τους μπανάλ ανθρώπους
το τσιφτετέλι και τα μανικετόκουμπα

αγαπώ το χάος και την επιμονή
την προσπάθεια και τον καθαρό ιδρώτα

αγαπώ την κάθε μία λέξη σε κάθε μία γλώσσα
αγαπώ τη σιωπή που μοιάζει με την ποίηση
αγαπώ τους ποιητές μόνο αν ξέρουν να μαγειρεύουν και να φτιάχνουν το καζανάκι
αγαπώ τις ποιήτριες μόνο αν έχουν οργασμό

αγαπώ την αγάπη των γέρων για τα εγγόνια τους
τις τσόντες που κρατούν λίγα λεπτά
τις ζωές που μοιάζουν με ταινία
τις ταινίες που μοιάζουν με την πραγματικότητα όπως πρέπει να είναι
τις υπερβολές και τις αθώες παραλείψεις

αγαπώ τη νίκη
και τις χασούρες των παθιασμένων
αγαπώ τα ψηλόμεσα παντελόνια και τη γύμνια των ωραίων δερμάτων

αγαπώ τον Ιούλιο και τον Μάιο
αγαπώ τη σωστή ορθογραφία των φωνακλάδων γλεντζέδων
αγαπώ τα ορθογραφικά λάθη των κουρασμένων από τη δουλειά

αγαπώ τα λευκά μαλλιά
και τα πράσινα μάτια
τα σερί
και τα ξενύχτια
αγαπώ να εξηγώ τα αυτονόητα σε αυτούς που τα ξέρουν ήδη
να γράφω
να τρώω
να χουφτώνω
να γελάω
να χτυπιέμαι
να φοβάμαι

αγαπώ να ξεκουμπώνω το σουτιέν μου