Το κατώφλι του Νοέμβρη και μερικές φθινοπωρινές παρατηρήσεις

Μία εντεκάτου ώρα μετά τα ισπανικά βραδινή και προ παράξενης σινεφίλ συναντήσεως
Μία καθ' οδόν συζήτηση με τον εαυτό
με όλους τους εαυτούς
με τις βιτρίνες που αδιάβαστα κείτονται τα βιβλία
και βλέπω δυο ανθρώπους να τρέχουν τρελοί
βλέπω έναν κλέφτη άνθρωπο
σε απόγνωση να κυνηγιέται
από μία γυναίκα κλεμμένη
απεγνωσμένη
-σκέφτομαι πόσα γίνονται πια μπροστά στα μάτια μας
πόσο ξεδιάντροπη φαντάζει η αδικία
πόσα θα δούμε ακόμα-
χωρίς να έχω η ανόητη προσέξει το λεωφορείο
που κυνηγούν οι δυο καθυστερημένοι επιβάτες

Κλέφτης εγώ μιας αθωότητας και θύμα κλοπής επίσης

Μία εντεκάτου ώρα βραδινή
ώρα φόβου και υποψίας
υποπτευόμαστε πια όλοι
τον πόνο
πριν προλάβει
αυτός
εμάς να υποπτευθεί

Δύο εντεκάτου ώρα πρώτη πρωινή
με νύχτα ακόμα έξω
κομπορρημονώ για την ποίηση
έναντι δυο πανέμορφων ξένων ματιών
κι ένας θάνατος ύπουλα παραμονεύει να μου ανακοινωθεί
στον τρίτο όροφο της παλιάς πολυκατοικίας

Απόψε, θα ονειρευτώ ότι μπορώ
να ελπίζω στον έρωτα
όπως ξέρει ο Αλμοδόβαρ να ζωγραφίζει.
                                                                                                          1-2/11