Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Εικοσαετείς

Μες στην πειραιώτικη νύχτα η θάλασσα σιγοβράζει ο ουρανός παραπονεμένα κάνει να κλάψει και το μετανιώνει τελευταία στιγμή
ο κόσμος είναι πάντα όμοιος ίδια ρούχα και πρόσωπα
-άραγε εγώ διαφέρω μια σταλιά;
χτίζονται ποιήματα στο αδρανοποιημένο μυαλό μου
οι λέξεις φτιάχνουν βραχιόλια μόνες τους
 και να 'μαι εγώ να τα φορώ
μ' όλη την ψύχρα του λιμανιού στα σωθικά μου:

Ναι, ό, τι πράττουμε
είναι με συνείδηση νιότης
είναι με ψευδαίσθηση χρόνου πολλά βαρέος.


Μα είναι χρέος
νέοι να στεκόμαστε
στον γέρικο του κόσμου καθρέπτη.


Κι ερωτευμένοι να καθρεπτιζόμαστε.


ΥΓ. Πρέπει να έχω ακούσει απόψε το "Αυτή η νύχτα μένει" σε πάνω από 15 εκτελέσεις. Παραμένω πιστή στην Παπίου,αλλά και η Αντωνοπούλου τι φωνάρα. Κλάμα από τραγούδι. Το αγαπημένο μου.

3 σχόλια:

  1. “Memories and thoughts age, just as people do. But certain thoughts can never age, and certain memories can never fade.”
    ― Haruki Murakami, The Wind-Up Bird Chronicle

    “What happens when people open their hearts?"...
    "They get better.”
    ― Haruki Murakami, Norwegian Wood

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεωργία μου, οι ευαισθησίες σας -δικές σου και των εκλεκτών συμφοιτητών σου- με έφεραν κοντά σας στη συναυλία που οργανώσατε για το Χαμόγελο του Παιδιού.
    Τι τύχη! Μου προσφέρατε ένα πλατύ χαμόγελο παιδιού!!! Απέκτησα μια ακόμη καλή φίλη της γενιάς σου, που βλέπω πόσο δημιουργικά ανήσυχη είναι!
    Τι ευρηματικός τίτλος για το ιστολόγιό σου και τι όμορφη η ποίησή σου, καλή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Gewrgia mou sunexise akathekth o kosmos upoklinetai sto talento sou!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λεξιλεωθείτε