Λευκό Νανουρίσμα για ένα σώμα (1)


(Καληνύχτα, σταυρέ μου.
Ουρανέ μου, καληνύχτα)

Κι έτσι, καθώς φυτρώνουν τριαντάφυλλα
μέσ'από τις πληγές των τραυματισμένων μου ονείρων

έρχεσ'εσύ και τα ποτίζεις με το σπέρμα σου
τα κόβεις ύστερα με τις άκρες των δοντιών
κι αλαφιασμένος μου τα χαρίζεις

ξεχνώντας τ'αγκάθια τους
μέσα στα δάχτυλά μου.

Αίμα στο αίμα, λοιπόν,
κι απ'τα χνάρια που αφήνει η ανοιχτή μου στον ήλιο φτερούγα
σε βρίσκω ολοένα.

Σ'αγαπώ μ'όλο σου το παρελθόν
και τ'αραχνοϋφαντο μέλλον σου,
εξ ου και η μελαγχολία

εξ ου και η ανάγκη για γυμνή περπατησιά
στα κοφτερά χαλίκια

εξ ου και το λευκό χρώμα που σαβανώνει το μυαλό σου
όταν βυθίζεσαι μέσα μου.