Εμμανουήλ Μπενάκη και Αραχώβης γωνία

Πληγές
πηγμένο αίμα οι εποχές
στου χρόνου πάνω το γόνατο

Φθορές
καθρέφτες ψέμα οι εκδοχές
του έρωτα
τ'άτιμο τ' αλόγατο

Προβλήματος και λύσης
ουρανός
άφαντος

κι ασήμαντος σκοπός
Τα βήματα

πώς γέρνουν σα σκιές
μες στου σπιτιού του έρημου
τις άσπρες παγωνιές

να ερμηνεύσω τη γενιά μου
να γίνω η φωνή της
μα ποιος είμ' εγώ για να φωνάξω;
πρέπει θαρρώ τον εαυτό πρώτα ν'αλλάξω

Όσα τραγούδια κι αν μας χαρίστηκαν
έχουμε ακόμα έλλειψη
ο δικός μας δρόμος
είναι κλειστός
ο δικός μας τρόπος δεν έχει νότες και γράμματα
έχει κόρνες ο δρόμος μας
και ματωμένα κλάματα
έτσι θα πορευτούμε

απ' τα χαλάσματα να φτιάξουμε θαύματα
κι όταν ξημερωθούμε
στην αγκαλιά ενός παιδιού γλυκά θα ξαπλωθούμε

και μες στον ύπνο τον ζεστό
ξανά θ'ανταμωθούμε