Ραφαήλ vol2

Πάντα ζούσα το έρωτα πάνω σε δυο τροχούς, γαντζωμένη από μια ράχη ενός άγνωστου άντρα που λίγο καιρό ήθελε για να γίνει αγαπημένος. Όσο περνούσαν τα χρόνια και προχωρούσαν οι γνωριμίες σα βαγόνια τρένου η μια μετά την άλλη, βάθαιναν τα φιλιά, πονούσαν πολύ οι χωριστές καληνύχτες, πλάταιναν τα όνειρα και άπλωναν φτερούγες στο Απραγματοποίητο , το Ασυμβίβαστο, το Μόνο Δικό Μου.

Οι άντρες ήταν συνήθως ξανθοί, είχανε λίμνες θερμές μες στα μάτια τους, είχαν ουλές στα κορμιά τους και άσπιλες ψυχές, ήταν απροσάρμοστοι και ακατάλληλοι για σπιτικό και προσομοίωση στον Άντρα που θα όφειλα να ονειρεύομαι.

Πάντα ζούσα τον έρωτα. Πάντα ο έρωτας γυαλί και καθρέφτιζε τον εαυτό του πολλές, πολλές φορές. Παραδομένη ήδη μέσα σε δίνη, έμπαινα σε δίνη μες στη δίνη κι από κει μέσα ξανά πιο βαθιά κι ώσπου να ξεφύγω είχα μεταμορφωθεί η ίδια εγώ σε Δίνη που κατάπινε τις δίνες και ήμουν, πια, ολόκληρη ο Έρωτας.

Πάντα σε χρόνο παρελθόντα το παρόν να βιώνεται, με μια ανεξήγητη για τα χρόνια μου νοσταλγία, σα να μπορούσε το κορμί να κάνει άλματα προς τα μπρος και προς τα πίσω και σα να νικούσε τον Καιρό και τους Νόμους.

Γράφω, ακόμα και τώρα, αυτά που έκανα χθες βράδυ λες και περάσανε πενήντα χρόνια. Μετά τα δυνατά βράδια, η επόμενη ημέρα μοιάζει λες και πέρασε μισός αιώνας.

-Υπάρχουν στ’ αλήθεια οι Αμαρτίες; , ρώτησα τον καινούργιο εραστή, ολόφρεσκο και άσπιλο ακόμα από τα χάδια μου.

-Ναι, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που οι Πολλοί ονομάζουν Αμαρτία.

(Τα χείλη του ήταν δυο αμαρτίες, η μια πάνω από την άλλη κι ανάμεσα ο γκρεμός που έβγαζε ίσια στην Κόλαση, η Γλώσσα είναι Κόλαση ειδικά όταν μιλά, την ώρα που ξέρεις πως προτιμάς να σε φιλήσει)

Το φιλί, πότε θα’ρθει το φιλί; Ρίγος βιωμένο πολλές φορές, κάθε φορά σαν πρώτη, πρόσωπα γύρω θολά, να μη με νοιάξει πάλι τίποτα κι ας κοιμηθώ τα χαράματα, θέλω να κοιμηθώ τα χαράματα και θέλω να κοιμηθώ μόνη. Άναψέ μου ένα τσιγάρο, άσε με να στο κλέψω από τα δάχτυλά σου, άσε με να στο επιστρέψω πάλι, άσε με να μοιραστώ κάτι μαζί σου που θυμίζει θάνατο.

Δεν θέλω ακόμα ένας έρωτας να ξεκινά με γεύσεις και αρώματα καπνού, θα είναι επικίνδυνος, θα με κατασπαράξει, θα με εθίσει κι ο λαβύρινθος θα πάρει νέα τροπή και δε θα λέει να βρεθεί του νήματος η άκρη.