Τρία Λαϊκά Ποιήματα

(γραμμένα δίπλα σε μπουζουξίδικα γαρύφαλλα)

-αρχές Δεκέμβρη 2016-

1.      1.  Εκστατικοί απέναντι στα μπουζούκια

Που σα μάτια δακρύζουν

Προσεκτικοί μπρος στο ποτήρι

Που μέθη αχνοκοπά πίσω απ’ τα στόματά μας

(για δυο νύχτες, για ένα μέτρο, για μια ικεσία κι ένα σώμα, για ένα

μαξιλάρι μοιρασμένο)

2.       2. Στο απαλό δέρμα λίγο πριν το βλέμμα σου

μεστωμένο από τα κλάματα

πάνω φυτρώσανε δυο ελπίδες

που μοιάζαν δέντρα ψηλά

μες στα κλαδιά στους φώλιασε η καρδιά μου

Κι όταν χειμώνιασε

και τα δασάκια γδυθήκαν από φύλλα

η καρδιά μετανάστευσε στόμα μεριά

να δω αν θα ριζώσει μέσα στο στήθος σου ποτέ

3.       3.Γεννήθηκα μ’ ένα ζευγάρι φτεράκια στην πλάτη

-όλοι να πετάξουν θέλουν-

Ονειρευόσουν πως πετούσες

Σου χάριζα τα φτερά και δεν τα ήθελες

τα’ χα κρυμμένα στη ντουλάπα μου

Πάντα της γης εγώ παιδί

του επικίνδυνου εδάφους και της κατεστραμμένης σόλας

Κάποια στιγμή που πεθύμησα τα φτερά μου

άνοιξα το φύλλο της ντουλάπας

Κι είχαν αυτά μαδήσει και σκονίσει

Αχρηστεμένα τα ξαναφόρεσα μετά από χρόνια

κι έπιασα να βαδίζω ως συνήθως

Όλοι νόμιζαν, τώρα, πως μπορούσα αν το ’θελα

Να πετάξω.

Αυτό μου αρκούσε.