Τα βράδια μου

Τα βράδια
σπέρνετ' ο άνθρωπος μες στη γυναίκα
κυλούν με καπνό και τακούνι
σε ασφυκτικά υπόγεια
στήνεται το πρώτο ραντεβού
σε μια μισοφώτιστη πλατεία

Τα βράδια
ξανοίγονται σα δυνατότητες
σε φεγγαρίσια πασπαρτού
κι ανοίγουν κλειδαμπαρωμένες καλημέρες
κάποιου ακόμα Φλεβάρη.

(Πόσες νύχτες στέρφες πέρασα,ορφανές, να με κρυφοκοιτά μια ενοχή και να με περιπαίζει;)

Τα βράδια μου
κοιμούνται σε κρυστάλλινα στρώματα
ονειρεύονται μια φυγή από τ' απτό
ξυπνούν το ξημέρωμα
αφυδατωμένα,
πνιγμένα σε σεντόνια δακρύων.

Τα βράδια
βράχια μου.
Βράχοι, τα βράδια μου.
Βρέχει έρωτες ο ουρανός
κι αυτοί μ'εξιλεώνουν μακάρια.