Αώρατος

...ή το 24ωρο μιας μέρας που η δύναμη του αέρα τσάκισε τα φτερά μιας πεταλούδας

01:00 Γλιστρά πριν προφτάσει η ανάσα
02:00Ηχεί νότα, χορδή, νύχι, ιαχή
03:00Περνά μέσ' απ' τα γαρύφαλλα
04:00Παίρνει τα μαλλιά και τα πέταλα
05:00σκορπά ιδρωμένους Αυγερινούς
ξανά
06:00ξημερώνει ένας άρχοντας- Ήλιος αέρινος
07:00ματιά μες στα αραχνοΰφαντα χέρια- μαξιλάρια σου
08:00σκοπιά ουρανού πάνω απ' το Χώρο
09:00 βροντά το μηνίγγι του φόβου
10:00 φυσά και διώχνει τα μάτια απ' το πρόσωπό σου
11:00ορμά και κατατρώγει τα χείλη σου
12:00γαληνεύει ο άνεμος το δέρμα
το λειαίνει
13:00επιστρέφει το μηδέν στα όλα μας
14:00 φεύγει αργά το μεσημέρι
15:00 αναγεννά τη νύστα
16:00 αναγκάζοντας τις βλεφαρίδες να κάνουν σκιά στα ζυγωματικά μου
17:00 στην παρακμή του ονείρου με ξυπνά η ριπή
φέρνει σιωπή που ηχεί σαν επίγνωση
18:00στέλνει μυρωδιές και κακοδιαλεγμένες λέξεις
19:00 ξάφνου, μυρίζει χώμα τάφου το ταβάνι
20:00ο αέρας τώρα χάνει τις αντοχές απ' τα κόκαλα
21:00 χάνεται δια παντός για να βγει αρυτίδιαστη η σελήνη σα γυναίκα στον καθρέπτη του γιαλού της
22:00 απέμεινε ο άνεμος του χνώτου σου πάνω στ' αυτί μου
23:00 στο καντράν της παλάμης η μέρα πια νυχτώνει κουλουριασμένη στη γραμμή της ζωής
00:00αχ, ο αγέρας ώρες τώρα μου ψιθυρίζει στη γλώσσα των ουράνιων σωμάτων

με άφησε να τον ακούσω στα σκουλαρίκια μου
με άφησε να τον μυρίσω στα μπουκέτα σου
με άφησε να τον γευτώ στην ταξιδιάρα αρμύρα
με άφησε να τον αγγίξω στη σάρκα
μα
ο αέρας
δε μου επέτρεψε να τον αντικρίσω ούτε δευτερόλεπτο
ήταν αόρατος και μ' όλο το 24ωρο στη ράχη του
παρέμενε αώρατος
να χλευάζει το κάλπασμα της Ώρας μες στις ανθρωπίσιες φλέβες και στα πεταλουδίσια φτερά.