Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΜΑΣΚΑΡΕΜΑΤΑ




Στη φενάκη μιας ομίχλης μάς βλέπω
εγώ θεατής 
εμείς πρωταγωνιστές εν δράσει
 τι κοινότοπα τοπία
 κρύα καθίσματα χείλη μισάνοιχτα
συνηθισμένα στα φιλιά
τι βράδυ κι αυτό τι ώρες
θλίψης!

Στη φενάκη μιας αγάπης μάς βλέπω
εγώ αγαπώ
εμείς δεν ξέρω δεν ξέρω
τι παράξενα όλα!
Έλα κοντά μου κι ας είσαι φενάκη
περούκα φτηνή έλα
και ντύσε με σε μανδύα
ομιχλώδη και γδύσε με
σε σώμα αιθέριο

Δες με 
έρωτά μου μασκαρεμένε
μασκοφόρε 
Σε κοιτώ και όλα τα ξέρω μονομιάς 

4 σχόλια:

  1. Καλωσορίζοντας την άνοιξη (κλεψιά από το προηγούμενο), αυτό το λιτό ποίημα, αφήνει πίσω τις σερπαντίνες και τα μασκαρέματα με έναν μελαγχολικό τόνο... Φάνηκε λίγο σαν κριτική αυτό... Έτσι ξεδιπλώνονται, μέσα σε λίγες γραμμές, το θέατρο και η σκηνοθεσία του έρωτα και της ζωής... Λιτά τελείωσε κ η κριτική μου(πλάκα κάνω)...
    Υ.γ. Η τελευταία στροφή όλα τα λεφτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. να κοκκινίσω σαν τις παπαρούνες τώρα ή μετά;; ευχαριστώ,κριτικέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΑΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΟΙΑΖΕΙ .΄ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΄ΑΝΟΙΞΗ ΉΡΘΕ
    ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΗ . ΤΗ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα ή καλημέρα να πω; Είναι εξομολόγηση, μου αρέσει έτσι να γράφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λεξιλεωθείτε