Φοβού;

Φοβάμαι
τον αργοπορημένο ήλιο
την κρύα θάλασσα
το φευγιό του έρωτα
τα άσημα ποιήματα
το τέλος του καλοκαιριού
το τέλος της ομορφιάς
τον άδειο καθρέφτη
τη σάρκα μου
το τρεχαλητό του χρόνου
την ξεφτισμένη έμπνευση
τη μοναξιά μες στα πλήθη
τα πλήθη μες στη μοναξιά
το βαθμό της Ιστορίας
μη σε πληγώσω
μην πληγωθώ
την Τέχνη που ανασκαλεύει τις ενοχές μου
την Τέχνη που ανασκαλεύει το τίποτα
τον αγώνα που δε δίνεται αγωνιστικά παρά συμβατικά
το δόσιμο που δεν αγωνίζεται να γίνει δέσιμο
το ψέμα που αμαυρώνει τα Αληθινά μου
το όνειρο που διαψεύδεται από τη ζωή
τα μάτια των ζητιάνων
τα λάθη που γεννιούνται από πάθη
την άνετη υποκρισία μας
την άπλετη μικρότητά μας
τις κίβδηλες ανάγκες μου

τα αναγκαία κίβδηλά σας