Άσυλο: έννοια και έγνοια

Άσυλο: έννοια και έγνοια

Ανοίγοντας ένα οποιοδήποτε λεξικό, η πολυσυζητημένη τις τελευταίες μέρες, λέξη «άσυλο» ερμηνεύεται ως εξής: τόπος ιερός και απαραβίαστος, καταφύγιο και ,στο τέλος, ως φιλανθρωπικό ίδρυμα, που παρέχει προστασία και ειδική περίθαλψη.Σε οποιαδήποτε περίοδο κρίσης, οι έννοιες των λέξεων διαστρεβλώνονται με στόχο την παραπλάνηση των ευρείων μαζών. Οι πολιτικοί μιλούν συνεχώς για ένα λαό, και από τη μια παρουσιάζονται ως σωτήρες του κι από την άλλη ως συμ-φταίχτες του (για να μην πω συνδαιτημόνες σε ένα λουκούλειο γεύμα χρημάτων , και φανώ γραφική). Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές  μιλούν για πειθαρχία και τάξη κι εννοούν  περιστολή της ιδεολογικής δράσης των νέων. Η δικαιοσύνη εξαφανίζεται με θράσος  από το καθημερινό λεξιλόγιο, η αγάπη για την πατρίδα μοιάζει αίσθημα συντηρητικό,οπισθοδρομικό ακόμα και παράλογο, ο συνδικαλισμός ακούγεται πλέον κάπως περίεργα και, γενικώς, τα πράγματα αλλάζουν με τις πρώτες αλλαγές να  φανερώνονται από τον τρόπο που αυτά  ορίζονται.Το άσυλο έχει πέσει πρόσφατα θύμα αυτής της διαστρέβλωσης. Το αναμασούν με κάθε ευκαιρία όλοι, στο όνομά του οι φοιτητές αντιδρούν και οι καναλάρχες τρίβουν τα χέρια τους για τα μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης που φέρνουν οι τσακωμοί κομματικών αντιπροσώπων επί του θέματος. Τι γίνεται με αυτό το ρημαδιασμένο το άσυλο,πια; Κανείς, φυσικά, δε θέλει τους αστυνομικούς μες στη σχολή του και όλοι θέλουν να νιώθουν ασφαλείς στο χώρο που υποτίθεται ότι λειτουργεί ως λίκνο ιδεών και γνώσης. Άλλωστε, αποτελεί ιστορικό ατόπημα να ξεχνάμε τους αγώνες για την κατάκτησή του και να παύουμε να το διεκδικούμε και να το προστατεύουμε. Τις τελευταίες μέρες, όμως, από το άσυλο δεν προστατεύτηκαν οι φοιτητές, αλλά πολλοί και διάφοροι παρατρεχάμενοι.Δε θα ντραπώ να περιλάβω σε αυτούς τους…παρατρεχάμενους και τους συμπαθέστατους πλην πολυπαθέστατους πρόσφυγες, αυτούς τους ατυχείς αποδιοπομπαίους τράγους πολιτικών επιπολαιοτήτων. Δεν κατέλαβαν κανένα χώρο, αυτό είναι τραγικό  λάθος. Απλά, κάποιοι και γαμώ τους αριστερούς φοιτητές έκαναν κάτι σα μεταβίβαση κυριότητας του ασύλου- που οι ίδιοι δικαιούνται να απολαμβάνουν- και οδήγησαν τους Αφγανούς στο παλιό κτίριο της Νομικής. Κι εδώ ανοίγει μια πολύ μεγάλη κουβέντα που, ειλικρινά, σιχάθηκα να κάνω, οπότε δεν είναι της παρούσης να πω, ας πούμε, ότι οι φοιτητές δεν έχουν ούτε αρμοδιότητα, αλλά ούτε και δικαίωμα να πράττουν αυτοδικαίως αυτά που πρέπει να γίνονται από το κράτος.( Τελικά δεν κρατήθηκα και το’ πα). Αφού το ζήτημα με τους πρόσφυγες ξεπεράστηκε με το γνωστό,καθόλου αγχωτικό ελληνικό τρόπο- κλούβες παντού, κλειστοί δρόμοι, λες κι έπεσε καμιά βόμβα, διακαναλικές συγκρούσεις- έπειτα από λίγες ημέρες κάποιοι άνθρωποι που αξιώνουν να ονομάζονται πολίτες της Ελλάδας μπήκαν μες στη σχολή και δημιούργησαν σημαντικό πρόβλημα στη διεξαγωγή της εξεταστικής. Απείλησαν καθηγητές, έσκισαν γραπτά. Απολάμβαναν το άσυλό τους, μωρέ.Και κάπως έτσι, οι συντηρητικοί βουλευτές αδράττουν την ευκαιρία και εκτοξεύουν πύρινους λόγους σχετικά με την κατάργηση του κακού ασύλου, διαπνεόμενοι, βεβαίως, από αίσθημα ευθύνης απέναντι στους φοιτητές. Οι βολεμένοι αριστεροί αντιτείνουν ότι το άσυλο είναι κατάκτηση και δεν πρέπει να αρθεί και και και…Μα το άσυλο, φίλοι μου, έχει αρθεί από τη στιγμή που η Διαμαντοπούλου συζητά σοβαρά την πιθανότητα εισόδου managers στις σχολές. Το άσυλο έχει καταπατηθεί από τότε που μια μερίδα νέων και φοιτητών συγκεκριμένης παράταξης δε σέβονται τους υπόλοιπους συμφοιτητές τους και επιτρέπουν να γίνει κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά τι αντιδράσεις θα πυροδοτήσει και τι κεκτημένα θα θέσει σε κίνδυνο. Το άσυλο αίρεται κάθε φορά που κάποιος ο οποίος θέλει να κάνει μάθημα δεν μπορεί, σε ένα χώρο του οποίου κύρια λειτουργία είναι ακριβώς αυτό, κάθε φορά που οι τρομοκρατημένες αρχές της σχολής αποφασίζουν με το έτσι θέλω λοκ άουτ χωρίς να σκεφτούν δυναμικά.Κάποιοι φοιτητές  έχουν αρχίσει να φοβούνται και να ανησυχούν στ’ αλήθεια, και έχουν, αν θέλετε, κάθε δικαίωμα, όταν μια ωραία πρωία βρίσκουν τη σχολή τους κλειστή και ένα μέρος της κατειλημένο από 300 μη φοιτητές, την ίδια ώρα που οι μπάτσοι με υφάκι τους κλείνουν το δρόμο.Το άσυλο, κατά την άποψή μου, λειτουργεί σωστά όταν οι φοιτητές μιας σχολής τοποθετούνται  ιδεολογικά, αντλούν και αμφισβητούν γνώσεις, όταν κάνουν τα πάρτυ τους και τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις τους ανενόχλητοι από τα όργανα της…τάξης, όταν, εν γένει,  νιώθουν πως η σχολή τους λειτουργεί ακώλυτα. Κι αν είναι οι «προοδευτικοί» της παρέας να στηλιτεύουμε την κρατική βία έναντι του ασύλου μας, καλά θα κάνουμε να είμαστε το ίδιο- και περισσότερο- αυστηροί και με όσους το καπηλεύονται για δικούς τους λόγους και, πάντως, εναντίων των πρώτων που έχουν λόγο επ’αυτού: των φοιτητών.

(αυτό το άρθρο θα το στείλω προς δημοσίευση και στην εφημερίδα της νομικής: φοιτητικός παλμός)