Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Τα δώρα της στιγμής

Οι σήραγγες
σα σύριγγες 
τη σάρκα της πόλης τρυπούν
και μέσα τους ζητιάνοι
για ευτυχία επαιτούν.
Θέμιδος Μέλαθρον
κι η αδικία ροχαλίζει λίγο πιο κει
κάτω από κουβέρτες ρυπαρές και παγωμένες.
Παλάμες να κοιτάζουν έναν απορημένο ουρανό,
ένα Θεούλη άπραγο
και φταίχτη. (δυο εβδομάδες πριν περίπου, όταν περπάταγα κοντά στα δικαστήρια των Αμπελόκηπων)


Η προ θανάτου ζήση
και η μετά θάνατον ζωή 
λίγο μονάχα απέχουν:
στη μια το σώμα γεννά ανθρώπους
στην άλλη , ως λίπασμα αποτρόπαιο,
φύση χλωρή. (δυο μήνες πριν περίπου, όταν ξυπνούσα από έναν ταραγμένο ύπνο-οι λέξεις ξεφύτρωσαν μέσα μου από το πουθενά, χρωμάτισαν υπέροχα το πρωινό  εκείνο ξύπνημα,  μεταμορφώθηκαν, λες,  μαγικά από προνύμφες εφιαλτονείρων σε πεταλούδες έμπνευσης)



{Αγαπητέ Ποιητή, να ξέρεις η Ποίηση δε φτιάχνεται όπως οι άλλες τέχνες. Η Ποίηση δε θέλει κανένα υλικό, ούτε καν χρόνο. Μες στην ψυχή τυπώνεται  σε μια στιγμή ανύποπτη. Οι ημερομηνίες στα ποιήματα είναι συνήθως αυτές κατά τις οποίες τα δημιούργησες. 'Ομως, ένα Ποίημα έχει για φάτνη του μοναδική το μυαλό και την καρδιά, την ώρα που εσύ βρίσκεσαι μες στους ανθρώπους και την αντιποιητική τους, χυδαία καθημερινότητα. Όταν το ξεδιπλώνεις στο χαρτί παίρνει το Ποίημα νέα πρόσωπα και εξελίσσεται σε κάτι άλλο. Αγαπητέ Ποιητή, το ποίημα στη στιγμούλα κρίνεται. Και, πιστεύω, κατόρθωσα να κάνω το χαρτί μου φάτνη δυο μικρών παιδιών μου έτσι όπως τα έσπειρε μέσα μου η αλήθεια και η φαντασία. Αγαπητέ Ποιητή, μάθε να εμπιστεύεσαι περισσότερο τις στιγμές και τα πολύτιμα δώρα τους, από τις συννεφιασμένες ώρες πάνω στα αδειανά σου τεφτέρια, που εγώ βαπτίζω στείρες.}


8 σχόλια:

  1. Και προσετέθη στη φανταστική "λίστα" με τις αγαπημένες μου φράσεις. Φυσικά μιλάω για το ενδιάμεσο... Και οφείλω να ομολογήσω πως η εικόνα ταιριάζει απίστευτα.
    Πρόταση: Κάθε πρωί, αφού ξυπνήσεις, θα παίρνεις χαρτί και μολύβι... Το γιατί είναι προφανές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι όμως, γλυκέ μου, δεν έχω πάντα πεταλούδες εμπνεύσεων το πρωί....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. παραλληλισμοί, αινίγματα, φαντασιώσεις, αντιθέσεις,εξομάλυνση καταστάσεων( η ζωή δεν είναι τελικά τόσο μακρυά από το θάνατο), σοφιστικοί διάλογοι που αποτυπώνονται μονομερώς με τη δική σου μόνο φωνή..οι ήρωες σου δε σε ακούνε,σε αφήνουν να να τους πλάσεις στο μολύβι σου, να εκθείασεις και να αποθεώσεις τη μικρότητά τους....τα δώρα της στιγμής σου που λατρεύω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. σα συγγραφέας τα πας καταπληκτικά, μπορώ να πω, όμως, πως σαν κριτικός σκίζεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. shmeiwsh....entelws antikeimenika h protroph sto telos gia thn poihsh 3eperna kata poluuuu to grammata se 1 neo poihth tou Rilke..pisteuw oti telika den eprepe na s kanw auto to dwro gt den einai enta3io s

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τώρα βλέπω το σχόλιο! Θε μου, τι λες; Ήταν ένα μαγικό δώρο! Αλλά για να είμαι ειλικρινής το αγάπησα περισσότερο χάρη στην αφιέρωση παρά χαρη στ περιεχόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Για να πεθάνεις δε χρειάζεται να είσαι νεκρός, αρκεί τη κάθε μέρα να ζεις σαν να μην είσαι ζωντανός"
    - Ραψωδός Φιλόλογος

    Πάντως το πρωί και εγώ έχω έμπνευση...
    απλά όχι για ποιήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

λεξιλεωθείτε